Beveiligingschauffeur John: 'Tijdens de rit merkte ik dat we gevolgd werden"

*Om veiligheids- en vertrouwelijkheidsredenen is "John" een pseudoniem. John is niet zichtbaar op de bovenstaande foto.

Hoe lang werk je als security driver?

Ik ben John*, 39 jaar, en werk inmiddels al 17 jaar als chauffeur, waarvan een groot deel als beveiligingschauffeur, ook wel security driver genoemd.

Wat vind jij het belangrijkste in jouw rol?

Het allerbelangrijkste in mijn rol is dat de persoon die ik vervoer tot rust kan komen in mijn auto. Vaak gaat het om mensen met een druk en veeleisend bestaan. Voor hen wil ik een moment van rust creëren waarin ze zich veilig en comfortabel voelen. Even een pauze van de buitenwereld, zonder prikkels. Dat stukje ontspanning is voor mij essentieel.

Hoe ziet een perfecte rit er voor jou uit?

Een perfecte rit is er eentje waarin de passagier ontspannen uitstapt, zonder zich bewust te zijn geweest van de rit zelf. Geen incidenten onderweg, geen spanning of gejaagd gevoel. Alles verloopt vloeiend. Als iemand zegt: “Oh, zijn we er al?”, dan weet ik dat het goed is gegaan. Dan was de rit precies zoals het moest zijn.

Wat kunnen beveiligingschauffeurs dat gewone chauffeurs niet kunnen?

Veel mensen hebben bij het woord security driver meteen een filmbeeld in hun hoofd. Denk aan The Transporter: strak in het pak, zonnebril op, zwijgend door slagbomen rijden alsof je in een actiefilm zit. Maar de werkelijkheid is totaal anders.

Onze taak draait niet om uiterlijk vertoon of spanning, maar om rust en veiligheid. Wij zorgen ervoor dat ritten waarbij beveiliging meespeelt, soepel en gecontroleerd verlopen. Denk aan passagiers zoals celebrities, CEO’s, uitgesproken politici of ondernemers met een groot online profiel.

Wat ons onderscheidt van een reguliere chauffeur is het vermogen om vooruit te denken. We zijn getraind in observeren, inschatten en anticiperen. We letten op gedrag, omgeving en risico’s. Alles draait om voorbereiding, aanpassingsvermogen en gevoel voor timing. Dat is waar het echte vakmanschap zit.

"Onze taak draait niet om uiterlijk vertoon of spanning, maar om rust en veiligheid."

Welke scenario’s train jij als security driver? Hoe ziet zo’n training eruit en hoe vaak doe je die? Is er ook een examen?

Een belangrijk onderdeel van ons werk is routebeheer. Vaak ken ik de pick-up en drop-off locatie van tevoren. Dan begin ik al met het analyseren van mogelijke routes. Welke alternatieven zijn er? Zijn er risicoplekken? Wat als we moeten uitwijken? Waar zijn de dichtstbijzijnde ziekenhuizen of politiebureaus?

Twee keer per jaar volg ik een tweedaagse rijtraining. Daarbij gaat het niet alleen om defensief rijden, maar ook om situaties met verhoogd risico. Denk aan het rijden met verhoogde snelheid, scherp anticiperen op andere weggebruikers, of juist in stilte en controle blijven tijdens stressvolle omstandigheden.

 We trainen op allerlei terreinen. Slingerende landwegen in Nederland, snelwegritten in Duitsland of technische stukken op de Posbank bij Arnhem. Comfort voor de passagier blijft belangrijk, ook bij hogere snelheden. Er is geen examen bij iedere training, maar je wordt beoordeeld door de instructeur. Het officiële herexamen is eens in de vijf jaar.

 Heb je weleens zulke scenario’s in de praktijk meegemaakt? Kun je daar iets over vertellen?

Zeker. In zeventien jaar tijd heb ik meerdere situaties meegemaakt waarbij mijn training echt van pas kwam.

Een voorbeeld is een rit met een bekend Nederlands model. Ze werd gevolgd door paparazzi, vooral toen ze in het gezelschap was van een andere bekende persoonlijkheid. Ik wist van tevoren dat er belangstelling zou zijn. Tijdens de rit merkte ik dat we gevolgd werden. Geen wilde achtervolging, maar je voelt het meteen.

Met een paar technieken kun je het de paparazzi moeilijk maken zonder op te vallen. Een rotonde is bijvoorbeeld ideaal. Door het juiste moment te kiezen, dwing je een andere auto ertussen. In dit geval kon ik zelfs een extra rondje rijden en daarna de afslag nemen, waardoor ze ons kwijtraakten. De passagier heeft niets gemerkt. Zo hoort het.

Een andere keer reed ik voor een CEO die te maken had met een stalker. We hadden vooraf een signalement ontvangen. Terwijl ik op locatie stond, viel me iemand op die twee keer langsliep in dezelfde kleding. Ik gaf dit door aan de CPO (Close Protection Officer), die het bevestigde en direct actie ondernam. De politie werd ingeschakeld en de man werd aangehouden. Dat zijn momenten waarop je merkt dat alertheid en samenwerking het verschil maken.

"Tijdens de rit merkte ik dat we gevolgd werden."

Gaat er weleens een bodyguard mee? Wat is dan jouw rol en wat is het verschil?

Jazeker. In onze branche noemen we dat geen bodyguard, maar een CPO: Close Protection Officer. Zij zijn er niet alleen voor politici of beroemdheden, maar ook voor mensen die je op straat niet zou herkennen, maar die wel serieuze beveiliging nodig hebben. Denk aan ondernemers met veel vermogen of mensen in een bedreigende privésituatie.

In tegenstelling tot wat mensen denken, zijn CPO’s meestal niet te herkennen. Ze dragen geen opvallende kleding, geen oortjes. Ze bewegen zich juist onopvallend en professioneel, alsof het een vriend of collega is.

Als een CPO aanwezig is, wordt er altijd vooraf met mij overlegd. We bespreken de route, de locaties en mogelijke vluchtroutes. Mijn rol is dan helder: ik blijf altijd in de auto, achter het stuur. Ik open geen deuren en bemoei me niet met het in- of uitstappen. Daar is de CPO verantwoordelijk voor.

In zulke situaties zie ik mezelf als een verlengstuk van de CPO. Hij is dan tijdelijk mijn aanspreekpunt, tenzij anders afgesproken. Samen zorgen we ervoor dat de rit vlekkeloos en veilig verloopt.

Maken jullie ook de weg vrij of richten jullie je vooral op veiligheid en vluchtroutes?

Ik ben een burger en val onder dezelfde verkeersregels als iedereen. Dus nee, ik maak de weg niet vrij en ik rij niet door een menigte heen. Mijn taak is juist om te voorkomen dat ik in zo’n situatie beland.

Dat betekent dat ik bij de planning al rekening houd met mogelijke drukte. Als er een grote menigte wordt verwacht, zoals bij een optreden van een wereldster, dan is er vaak lokale politie en beveiliging aanwezig om een veilige doorgang te regelen. Mijn focus blijft altijd op anticiperen. Liever voorkomen dan reageren.

Wat doe je als mensen te dicht bij de auto komen? Bijvoorbeeld fans bij een filmster?

In theorie is dat een spannend scenario, maar in de praktijk komt het nauwelijks voor. Niet bij mij, en ook niet bij collega’s met wie ik al jaren werk. Dat komt omdat er goede protocollen zijn die zulke situaties voorkomen.

Denk aan het gebruik van alternatieve ingangen bij hotels, of zelfs het inzetten van een dubbelganger bij echt grote namen. Die stapt in een andere auto terwijl de echte passagier rustig via een andere uitgang vertrekt. Zelf heb ik zo’n situatie nooit hoeven uitvoeren, maar ik weet dat het gebeurt. Alles draait om voorbereiding.

"Alles draait om voorbereiding."

Wat is voor jou het verschil tussen een gewone rit en een rit met een VIP of hoog risicoprofiel?

Natuurlijk is er een verschil in wat je in de gaten houdt. Bij een standaard rit ben ik iets minder gefocust op waar het dichtstbijzijnde ziekenhuis of politiebureau is. En ik zal iets minder vaak scannen wat er om ons heen gebeurt. Maar mijn aanpak verandert niet. Of iemand nu wereldberoemd is of niet, voor mij is elke passagier belangrijk. Mijn doel blijft dat iemand veilig, rustig en zonder stress aankomt. Geen achtbaan, geen spanning. Gewoon een kalme rit waarbij je bijna vergeet dat je vervoerd werd.

Welke verhalen of anekdotes vertel je op verjaardagen over je werk? Kun je die ook met ons delen?

Ik vertel nooit verhalen waarin ik namen noem. Discretie is geen keuze, het is een vast onderdeel van mijn vak. Het zit diep verankerd in de cultuur van wat wij doen. Bovendien heb ik een geheimhoudingsclausule ondertekend waarin ik persoonlijk aansprakelijk wordt gesteld voor het delen van vertrouwelijke informatie, of dat nu materieel of immaterieel is.

Dat betekent niet dat ik helemaal niets deel. Soms vertel ik in algemene zin over situaties die ik heb meegemaakt, zonder ooit iemand herkenbaar te maken. Bijvoorbeeld tijdens de Video Music Awards in 2014. In dat weekend reed ik voor een aaneenschakeling van wereldsterren. De ene stapte in terwijl de vorige nog geen vijf minuten eerder was uitgestapt. Alles strak gepland, klokje rond, meerdere dagen achter elkaar. Het geeft een bijzondere dynamiek aan je werk. Je bent continu alert, maar ook onderdeel van iets wat groter is dan jezelf.

Of die keer dat ik met een internationale artiest rustig een kop koffie zat te drinken in een pannenkoekenhuis in Amsterdam, vlak voor vertrek naar Schiphol. Geen beveiliging om ons heen, geen ophef. Gewoon even rust. Dat soort contrasten, van wereldroem naar een stil hoekje aan het raam, blijven me bij.

En ja, soms gebeurt er iets onverwachts. Zoals plotseling een extra stop bij een coffeeshop omdat de artiest daar even heen moest. Dat doe je dan, zonder vragen, zonder oordeel. Je past je aan, blijft professioneel en zorgt dat alles soepel verloopt.

Het zijn geen verhalen met grote gebaren. Juist die momenten van kalmte in een wereld vol drukte maken dit werk bijzonder.

Kun je een voorbeeld noemen van een rit die níet celebrity-gerelateerd was, maar wel beveiliging vereiste?

Ja, ook dat soort ritten komen voor. Een tijd geleden reed ik een aantal weken voor een dertienjarig meisje. Haar moeder zat in een blijf-van-mijn-lijfhuis vanwege bedreigingen door haar ex. Geen bekende mensen, geen grote namen, maar wel een serieuze situatie.

Ik haalde het meisje elke ochtend op bij het opvangadres en bracht haar naar school. Pas als ik zeker wist dat ze veilig binnen was, reed ik weg. Ik kende het signalement van de vader, en wist wat er op het spel stond. Gelukkig heb ik hem in die periode nooit gezien.

Het was geen rit voor de camera’s, maar wel een rit waar je als mens en als professional het verschil kan maken. En dat telt minstens zo zwaar.

Wat vinden klanten die jou inhuren het allerbelangrijkst?

Bij Taylor moet het niet uitmaken of je bij mij instapt of bij een van mijn collega’s. Klanten huren geen naam in, maar een gevoel van rust, veiligheid en betrouwbaarheid. Dat moet bij iedereen gelijk zijn.

Wat voorop staat is dat de passagier zich beschermd voelt. Maar ook de personal assistant of manager die de rit boekt moet weten: deze persoon is in goede handen. Wij zorgen voor dat vertrouwen, rit na rit.

Hoe wil je dat mensen achteraf op de rit terugkijken? Hoe wil je dat ze jou of jouw werk omschrijven?

Als ik het goed heb gedaan, hoor ik achteraf niets. Geen overdreven complimenten, geen spannende verhalen. Gewoon: “Ja, het ging eigenlijk wel prima.” Dan weet ik dat ik mijn werk goed heb gedaan.

Ik zie mezelf als een klein tandwiel in een groter geheel. Ik hoef niet op te vallen, ik hoef niets te claimen. Als iemand rustig uitstapt en zonder na te denken doorloopt, dan heb ik precies gedaan wat nodig was.

*Let op: In verband met veiligheid en vertrouwelijkheid is de naam “John” een gefingeerde naam. De echte identiteit van de betrokken professional wordt niet openbaar gemaakt, conform de geldende veiligheidsprotocollen en contractuele geheimhoudingsverplichtingen.

Ben jij op zoek naar een security driver? Wij bieden onze diensten wereldwijd aan. Bekijk onze locaties of tarieven en mogelijkheden.